sol yanımda uçuşan kelebekler somurtmamdan yorgun düştüler ben değildim, onları ayaza yollayan şiir ve türkü meyilliyken dudaklarıma sana bakıp, tutuşurdu gözlerim ayışığı tiryakisi, okyanusların kızıydım ben sana bakmak çoşkulu bir aşk şiirini okumaktı, benim için parmaklarımı yüzünde dolaştırmak mısralara dokunmak kelime kelime, öpüp okşamaktı türküler dinlerdik kimi geceler türkü çoşar, biz çoşardık kutsardık şarabımızla, tüm masum sevdaları ağlardık kavuşamayanlara bilircesine ayrı düşeceğimizi alıyor elimden oyuncaklarımı bu şehir büyümek bu değil ki günebakan ekmişken dört bir yanıma yapışkan, kapkara bir sis boğuyor umutlarımı fotoğraflarda kaldı neşeli yüzüm yarım kalan bir aşkın kurbanı oldu gülüşlerim bundan sonra herşey mümkün tehlikeliyim şimdi kelebekler bile terketti uykusuzluğum sabaha doğru uzanmakta eksik bir kadın, ruh üşümesi yaşamakta ayışığı ise sevişenlerin yanında bu şiirin, editörü de benim, oyuncusu da benim şiir bitti gözü yaşlı seyircisi de benim uyarı! ertelediğin bir bunalımı yaşayacaksan kuytulara gizlediğin bir hatıra canlanacaksa okuma.... Nilgün Arıkan